16 . صفحه 16

یازدهم دی :

وحیده :

99: قران انقدر واضخ و روشن است که هر کس بخواهد هدایت شود به وسیله ان هداىت مى گردد.
با تلاوت ایات و با تزکیه و تعلیم مى توان به را ه مستقىم که همان راه بندگى خداست هدایت شویم. براى این هدایت باید در خودمان قابلیت هاىى را اىجاد کنیم و خودمان به دنبال راه درست باشیم.و قران فقط براى پرهیزکاران کتاب هدایت است..

 

100:سه چىزى که باید رعایت بشه و اصلا ربطى به این ندارد که طرف مقابل مسلمان است یا کافر:
امانت دارى,,احترام به والدین ,,وفاى به عهد..
ما چقدر به عهد و پىمان هامون وفادار مى مونیم.چه عهد با خدا چه با بندگان خدا... .

101: پناه به خدا که ما هم منتظر امام زمان باشیم اما وقتى امد ایمان نیاوریم.به هیچکس نمى شود اطمینان کرد و به خودمان هم نمى توان اطمینان کنیم که در شرایط مختلف چگونه رفتار خواهیم کرد.گاهى فقط شعار مى دهىم ودر عمل کوتاهى مى کنىم.

102؛حضرت سلیمان براى جلوگیرى از سوء استفاده ساحران,ابزار سحر و جادوى انها را جمع اورى کرد.اما بعد از وفات ایشان .انها به دست مردم افتاد  و براى توجىه کار خود گفتند سلیمان هم خود جادوگر بوده.درسته دوره  مالکیت سلیمان بوده اما باز هم عده اى  خلاف مى کردند. همیشه  داشتن یک رهبر حق  یا حکومت حق یا  پدر مادر حق  یا....ضمانتى نىست براى اىنکه ما هم دنباله روى حق باشیم.

 

نفیسه :

 

کلمه (راعنا)ازکلماتی است که مسلمانان باآن رسول الله (ص)راخطاب میکردند ومیگفتند (راعنا)یعنی به ما التفات کن ومراعات حال ما رابکن ماسخن تو رامی شنویم وتو نیزسخن مارابشنو اما این کلمه درزبان یهودیان به این معنا بود:بشنو ،خدا تو راکر کند.وقتی یهودیان شنیدندمسلمانان رسول خدا رااینگونه خطاب میکنند به یکدیگر گفتند :تاکنون پنهانی به محمد ناسزا میگفتیم بیاییدتا اکنون آشکارا به او ناسزا گوییم وبه قصد توهین رسول خدا (ص)را با کلمه (راعنا)خطاب میکردند که اگر میگفتند شنیدیم وفرمان بردیم وبشنو وبه ما بنگر قطعا برای آنها بهتر ودرستر بود ولی خدا آنها را به علت کفرشان لعنت کرد درنتیجه جز گروهی اندک ایمان نمیاورند

 

امام صادق پیرامون آیه 105 میفرمایند:کسانی که رحمت الهی به آنان اختصاص داده شده ،پیامبر خدا ،جانشین اووعترت آن دو میباشند. خداوندصد رحمت را آفرید و نودونه رحمت نزد اومحمدوعلی وعترت آن دوذخیره شده است ویک رحمت برسایر موجودات گسترده شده است.

 

اعظم :

این آیه 102 رو من تو تفسیر المیزان نگاه کردم نوشته بود از آیاتی هستش که مفسرین توش اختلاف نظر زیاد دارن البته در بنیانش ها در روایات مربوط به سحر و حکومت سلیمان سلام الله علیه و هاروت و ماروت

 

اما سرجمعش این بود که خلاصه یه عده ای یه جورایی به علم سحر و ساحری دست یافتن البته با کمک شیطان و باهاش کارای عجیب و غریب کردن و می کنن و البته یهودیان هم عضو همینایی بودن که علم رو آموختن ... سحر هست وجود داره و تاثیر هم داره ولی مورد نفرت خداوند هستش ولی در کل اگر خداوند نخواد موثر نمی افته

راستش این آیه رو تو سی دی ظهور وقتی می خواست شروع کنه در مورد شیطان پرستی و حاکمیت یهودیها و ابزار رسانه و .... خوند من هنوز هم با همون تلاوت یادمه

 ایمان و تقوی با هم سودمند هستن ، ایمان بدون تقوی نمی تونه خیر زیادی داشته باشه ... البته در تفسیر نوشته بود که این ایمان منظور کسانی که مومن هستن نیست ، به صورت کلی بیشتر ایمان زیانی منظور هستش نه حقیقت ایمان

 در مورد 104 دوستان توضیحات رو گفتن... درسی که من شخصا ازش گرفتم این بود که مواظب ادبیات کلاممون باشیم گاهی ادبیاتی در کلاممون داریم مخصوصا وقتی در مورد دین صحبت می کنیم که ادبیات شایسته ای نیست و با ادبیات ادمای بی ادب (ادب رو به معنای تامش در نظر بگیرین )زیاد فرقی نمی کنه ... تو این آیه از این ادبیات که مورد سوءاستفاده هم قرار می گیره پرهیز داده شده .... مواظب باشیم یه جوری حرف نزنیم که در مظان اتهام به چیزی قرار بگیریم که واقعا و دلی اهلش نیستیم

ایه 105 هم برای من شخصا این تعبیر رو داشت که کلا کفار دنبال خیر برای مومنین نیستن و حتی آرزوی خیر بر مومنین هم نمی کنن ، اگر مومن باشیم کلا امیدمون رو ازشون قطع می کنیم