171 . صفحه 171
پانزدهم خرداد :
نفیسه :
(آیه 160)- گوشهاى از نعمتهاى خدا
به بنى اسرائیل: در این آیه اشاره به چند قسم از نعمتهاى خدا بر بنى اسرائیل مىکند.
نخست مىگوید: «ما آنها را به دوازده گروه- که هر یک شاخهاى (از دودمان اسرائیل) بود-
تقسیم کردیم» تا نظمى عادلانه و دور از برخوردهاى خشونت آمیز در میانشان حکومت کند
(وَ قَطَّعْناهُمُ اثْنَتَیْ عَشْرَةَ أَسْباطاً أُمَماً).نعمت دیگر: «و هنگامى که
قوم موسى (در بیابان سوزان، به سوى بیت المقدس در حرکت بودند و گرفتار عطش سوزان و
تشنگى خطرناکى شدند) و از او تقاضاى آب کردند، به او وحى فرستادیم که عصایت را بر سنگ
بزن و او چنین کرد، ناگهان دوازده چشمه از سنگ جوشید» (وَ أَوْحَیْنا إِلى مُوسى
إِذِ اسْتَسْقاهُ قَوْمُهُ أَنِ اضْرِبْ بِعَصاکَ الْحَجَرَ فَانْبَجَسَتْ مِنْهُ اثْنَتا
عَشْرَةَ عَیْناً).و آنچنان این چشمهها در میان آنها تقسیم شد «که هر کدام به خوبى
چشمه خود را مىشناختند» (قَدْ عَلِمَ کُلُّ أُناسٍ مَشْرَبَهُمْ).نعمت دیگر این که،
در آن بیابان سوزان که پناهگاهى وجود نداشت «ابر را بر سر آنها سایه افکن ساختیم»
(وَ ظَلَّلْنا عَلَیْهِمُ الْغَمامَ).بالاخره چهارمین نعمت این بود که «من و سلوى را
(به عنوان دو غذاى لذیذ و نیروبخش) بر آنها فرو فرستادیم» (وَ أَنْزَلْنا عَلَیْهِمُ
الْمَنَّ وَ السَّلْوى) و به آنها گفتیم «از غذاهاى پاکیزهاى که در اختیار شما گذاردهایم
بخورید» (کُلُوا مِنْ طَیِّباتِ ما رَزَقْناکُمْ). و فرمان خدا را به کار بندید.اما
آنها خوردند و کفران و ناسپاسى کردند، آنها «به ما ستم نکردند بلکه به خودشان ستم روا
داشتند» (وَ ما ظَلَمُونا وَ لکِنْ کانُوا أَنْفُسَهُمْ یَظْلِمُونَ).
(آیه 161)- در تعقیب آیات گذشته در
این آیه و آیه بعد به قسمت دیگرى از مواهب پروردگار به بنى اسرائیل و طغیانگرى آنان
در برابر این مواهب اشاره شده است، نخست مىگوید: «و (به خاطر بیاورید) هنگامى را که
به آنها گفته شد در این سرزمین (بیت المقدس) ساکن گردید و از نعمتهاى فراوان آن، در
هر نقطه و هرگونه که مىخواهید بخورید» و بهره گیرید (وَ إِذْ قِیلَ لَهُمُ اسْکُنُوا
هذِهِ الْقَرْیَةَ وَ کُلُوا مِنْها حَیْثُ شِئْتُمْ).«و بگویید: خداوندا! گناهان ما
را بریز و از در بیت المقدس با خضوع و تعظیم وارد شوید» (وَ قُولُوا حِطَّةٌ وَ ادْخُلُوا
الْبابَ سُجَّداً).که اگر این برنامه را انجام دهید «خطاهایى را که مرتکب شدهاید مىبخشیم
و به نیکوکاران پاداش بیشتر و بهتر خواهیم داد» (نَغْفِرْ لَکُمْ خَطِیئاتِکُمْ سَنَزِیدُ
الْمُحْسِنِینَ).«حطّه» به معنى نزول چیزى از طرف بالاست و این کلمه در واقع شعار آنها
به هنگام ورود به بیت المقدس بود، یعنى «تقاضاى ما ریزش گناهانمان و یا ریزش باران
عفو و رحمتت بر ماست».
(آیه 162)- ولى با این که درهاى رحمت
به روى آنها گشوده بود، و اگر از فرصت استفاده مىکردند مىتوانستند، گذشته و آینده
خود را اصلاح کنند «اما ستمکاران بنى اسرائیل (نه تنها استفاده نکردند بلکه) فرمان
پروردگار را بر خلاف آنچه به آنها گفته شده بود عمل کردند» (فَبَدَّلَ الَّذِینَ ظَلَمُوا
مِنْهُمْ قَوْلًا غَیْرَ الَّذِی قِیلَ لَهُمْ).«سر انجام به خاطر این نافرمانى و طغیان
و ظلم و ستم (بر خویشتن و بر دیگران) عذابى از آسمان بر آنها نازل کردیم»(فَأَرْسَلْنا
عَلَیْهِمْ رِجْزاً مِنَ السَّماءِ بِما کانُوا یَظْلِمُونَ).
(آیه 163)- یک سرگذشت عبرت انگیز!در
اینجا صحنه دیگرى از تاریخ پرماجراى بنى اسرائیل که مربوط به جمعى از آنهاست که در
ساحل دریایى زندگى مىکردند، آمده است، منتها روى سخن در آن به پیامبر اسلام صلّى اللّه
علیه و آله است، و به او مىگوید: «از قوم یهود معاصر خویش ماجراى شهرى را که در کنار
دریا قرار داشت سؤال کن»(وَ سْئَلْهُمْ عَنِ الْقَرْیَةِ الَّتِی کانَتْ حاضِرَةَ الْبَحْرِ).
طبق روایات این «قریه» بندرى به نام «ایله» بوده که امروز به نام بندر ایلات معروف است.و به یاد آنها بیاور«زمانى را که در روز شنبه (از قانون پروردگار) تجاوز مىکردند» (إِذْ یَعْدُونَ فِی السَّبْتِ).زیرا روز شنبه تعطیل آنها بود و وظیفه داشتند، دست از کار و کسب و صید ماهى بکشند و به مراسم عبادت آن روز بپردازند، اما آنها این دستور را زیر پا گذاردند. سپس قرآن آنچه را در جمله قبل سر بسته بیان کرده بود، چنین شرح مىدهد:به خاطر آنها بیاور «آن هنگام را که ماهیان در روز شنبه در روى آب آشکار مىشدند و در غیر روز شنبه ماهیان کمتر به سراغ آنها مىآمدند» (إِذْ تَأْتِیهِمْ حِیتانُهُمْ یَوْمَ سَبْتِهِمْ شُرَّعاً وَ یَوْمَ لا یَسْبِتُونَ لا تَأْتِیهِمْ).این موضوع خواه جنبه طبیعى داشته، و یا جنبه فوق العاده و الهى، وسیلهاى بود براى امتحان و آزمایش این جمعیت، لذا قرآن مىگوید: «ما این چنین آنها را به چیزى که در برابر آن مخالفت مىکردند آزمایش مىکردیم» (کَذلِکَ نَبْلُوهُمْ بِما کانُوا یَفْسُقُونَ).
چگونه دست به گناه زدند؟
این جمعیت،قانون شکنى را به این ترتیب شروع کردند که در آغاز از طریق حیله به اصطلاح شرعى- به وسیله کندن حوضچهها و یا انداختن قلابها- کار خود را شروع کردند، این کار، گناه را در نظر آنها کوچک و آنان را در برابر شکستن احترام روز شنبه جسور ساخت، کمکم روزهاى شنبه بطور علنى و بىپروا به صید ماهى مشغول شدند و از این راه مال و ثروت فراوانى فراهم ساختند.
اعظم :
در این صفحه نعمتهایی
که بر بنی اسراییل نازل شد عنوان شده
و ناشکری و ستم اونا رو ذکر کرده
انگار هر ناشکری زبانی و عملی (بعانه گیری و حرفهای بیخود و نا مریوط زدن ) و نادیده گرفتن نعمتهای خداوند
یه جور ظلم و ستم عظیم باشه
ایه 163 : بازها در
موردش تو همین گروه نوشتم
ازمایشات الهی گاهی فقط برای سنجش میزان تسلیم پذیری ماست و شاید از لحاظ عقلی و منطقی نشه تحلیلش کرد
صید ماهی در روز شنبه برای یهود که اتفاقا (بر اساس حکمت الهی) در این روز بهتر و درشت تر و زیادتر بودند امتحانی بود برای نسون دادن این نکته به خود اونا که ببینید چقدر امر پروردگارتون رو زیر پا میذارید
انگار کسی که در خوشیها با نعمت ازمایش "شکرگزاری" میشه و نمی فهمه ازش امتحان سخت تری می گیرن
امتحانی که عقلش عاجزه از تحلیلش
در کل دوستان تجربه به من نشون داده که واقعا شکرگزاری نعمتهای ادم رو بیشتر میکنه
به عینه بهم ثابت شده
شکر نعمت نعمتت افزون کند
کفر نعمتت از کفت بیرون کند
تا چه حد درسته
کسایی که در اوج سختیها هم
بازم نگاهشون به قول معروف به نیمه پر لیوان هستش و به خصوص تر اینکه اون نیمه پر رو
نه از بابت لیاقت خودشون که فقط فیض و رحمتی از جانب خداوند می دونن
نعمتهای خداوتد برشون بیشتر میشه
خدلوندا توفیق شکر گزاری و تسلیم بودن در مقابل خودت در سختیها و راحتیها رو به ما عنایت فرما
