69 . صفحه 69

چهارم اسفند : 

نفیسه :

149.بعد از پایان جنگ احد دشمنان اسلام با یک سلسله تبلیغات مسموم کننده در لباس نصیحت و دلسوزى تخم تفرقه در میان مسلمانان مى‏پاشیدند و آنها را نسبت به اسلام بدبین مى‏کردند در این آیه به مسلمانان اخطار مى‏کند و از پیروى آنها بر حذر مى‏دارد و مى‏گوید: «اى کسانى که ایمان آورده‏اید! اگر از کفار پیروى کنید شما را به عقب بر مى‏گردانند (و پس از پیمودن راه پرافتخار تکامل معنوى و مادى در پرتو تعلیمات اسلام) به نقطه اول که نقطه کفر و فساد بود سقوط مى‏دهند و در این موقع بزرگترین زیانکارى دامنگیر شما خواهد شد»چه زیانى از این بالاتر که انسان اسلام را با کفر، و سعادت را با شقاوت، و حقیقت را با باطل معاوضه کند.

150. در این آیه تأکید مى‏کند که «خدا پشتیبان و سر پرست شماست و او بهترین یاوران است»یاورى است که هرگز مغلوب نمى‏شود و هیچ قدرتى با قدرت او برابرى ندارد در حالى که یاوران دیگر ممکن است گرفتار شکست و نابودى شوند.

151. در این آیه اشاره به نجات معجزه آساى مسلمانان بعد از جنگ احد مى‏کند و مى‏فرماید: «ما به زودى در دل کفار رعب و وحشت مى‏افکنیم» یعنى، همان‏طور که در پایان جنگ احد افکندیم و نمونه آن را با چشم خود دیدید. در جمله بعد، علت افکندن رعب و ترس را در دلهاى آنها چنین بیان مى‏کند: «به این جهت که آنها چیزهایى را بدون دلیل شریک خدا قرار داده بودند»در پایان آیه به سرنوشت این افراد اشاره کرده، مى‏فرماید: این افراد به خود و اجتماع خود ستم کرده‏اند "و بنابراین جایگاهى جز آتش نخواهند داشت و چه بد جایگاهى است."

152.مسلمانان در آغاز جنگ با اتحاد و شجاعت خاصى جنگیدند، و به زودى پیروز شدند، ولى نافرمانى جمعى از تیراندازان که سنگر خود را رها کردند و به جمع آورى غنایم مشغول شدند سبب شد که ورق برگردد و شکست سختى به لشگر اسلام وارد گردد. هنگامى که مسلمانان با دادن تلفات و خسارات سنگینى به مدینه باز مى‏گشتند با یکدیگر مى‏گفتند مگر خداوند به ما وعده فتح و پیروزى نداده بود؟پس چرا در این جنگ شکست خوردیم؟از این به بعد قرآن ضمن پاسخ آنها، علل شکست را توضیح مى‏دهد، مى‏فرماید: «وعده خدا در باره پیروزى شما کاملا درست بود و به همین دلیل در آغاز جنگ پیروز شدید و به فرمان خدا دشمنان را به قتل مى‏رساندید و این وعده تا زمانى که دست از استقامت و پیروى فرمان پیغمبر برنداشته بودید ادامه داشت، شکست از آن زمان شروع شد که سستى و نافرمانى شما را فرا گرفت»یعنى، اگر تصور کردید که وعده پیروزى بدون قید و شرط بوده، سخت در اشتباه بوده‏اید تمام وعده‏هاى پیروزى مشروط به پیروى از فرمان خداست.«پس از مشاهده آن پیروزى چشم گیر که مورد علاقه شما بود راه عصیان پیش گرفتید و (بر سر رها کردن سنگرها) به نزاع پرداختید»سپس مى‏افزاید: «در این موقع جمعى از شما خواستار دنیا و جمع غنایم بودید در حالى که جمعى دیگر ثابت قدم و خواستار آخرت و پاداشهاى الهى بودند»در اینجا ورق برگشت "و خداوند پیروزى شما را به شکست تبدیل کردتا شما رابیازماید وتنبیه کند وپرورش دهد"،"سپس خداوند همه این نافرمانیها وگناهان شما را بخشید(درحالیکه سزاوار مجازات بودید)زیرا خداوند نسبت به مومنان از هر گونه نعمتی فروگذار نمیکند."

153. در این آیه صحنه پایان احد را به مسلمانان یادآورى مى‏کند و مى‏فرماید: «به خاطر بیاورید هنگامى را که به هر طرف پراکنده مى‏شدید و فرار مى‏کردید و هیچ گاه به عقب سر نمى‏کردید که سایر برادران شما در چه حالند در حالى که پیامبر از پشت سر شما را صدا مى‏زد»فریاد مى‏زد که: «بندگان خدا! به سوى من باز گردید، به سوى من باز گردید، من رسول خدایم».ولى هیچ یک از شما به سخنان او توجه نداشتید «در این هنگام غم و اندوه یکى پس از دیگرى به سوى شما رو آورد»هجوم سیل غم و اندوه به سوى شما «براى این بود که دیگر به خاطر از دست رفتن غنایم جنگى غمگین نشوید و از جراحاتى که در میدان جنگ در راه پیروزى به شما مى‏رسد نگران نباشید و خداوند از آنچه انجام مى‏دهید آگاه است»

 

اعظم :

 

آیه 149 : شکست در جنگ مهم نیست ، اینکه آدم مومن اعتقاد و ایمانش رو از دت بده شکست خیلی بدی هستش و خسران بزرگ (فتنقلبوا خاسرین )

آیه 150 : تو آیه قبلی صحبت از اطاعت کافرین بود و در این آیه سخن از این هستش که خداوند مولای شماست ، این به همون معنی هستش که هر کی از کافرین اطاعت کنه یعنی اونا رو مولا و سرپرست خود گرفته

آیه 151 : اونایی که تو جنگ پیروز شدند وقتی داشتن بر می گشت با خودشون گفتن خوبه برگردیم کلا مسلمونا رو ریشه کن کنیم ولی چنان رعب و وحشتی در دلشون افتاد که نتونستن برگردن و این یاری خدا به مسلمونا بود

آیه 152 :
*درسته خداوند وعده پیروز داده بود ولی این دلیل نمیشه که سنتهای الهی نادیده گرفته بشه ...مسلمونا نباید طمع غنائم می کردن و جنگ رو نیمه می ذاشتن
*بعضی ها برای ایمانشون می جنگن ولی بعضیها در طمع مادی هستن خیلی با هم فرق می کنه (منکم من یرید الدنیا و منکم من یرید الدنیا )
*عامل شکستهای بیرونی ، شکستهای درونی هستش ، اینا در درون شکست خوردن و طمع کردن نتیجه ش شد شکست بیرونی
* خطا هم که کردی باز ازگر برگردی خداوند رو مهربون خواهی یافت (عفا عنکم )

آیه 153:
* تو میدانهای جنگ اطاعت از فرمانده لازمه
* تو خطرهای جانی به خصوص آدمای ست ایمان فقط به خودشون فکر می کنند (لا تلوون علی احد)
* از شکست باید درس بگیریم (لکیلا تحزنوا علی مافاتکم و لا ما اصابکم )